Ultrafiltratiemembraantechnologie is een membraanscheidingstechnologie gebaseerd op screening en filtratie, waarbij drukverschil de belangrijkste drijvende kracht is. Het belangrijkste principe is het creëren van een klein drukverschil aan beide zijden van het filtratiemembraan, om de watermoleculen kracht te geven om door de kleine poriën van het filtratiemembraan te dringen en de onzuiverheden aan de andere kant van het filtratiemembraan te blokkeren. die ervoor zorgt dat de waterkwaliteit na behandeling voldoet aan de relevante normen.
Over het algemeen kan het ultrafiltratiemembraan worden verdeeld in ultrafiltratiemembraan met interne druk en ultrafiltratiemembraan met externe druk, afhankelijk van verschillende manieren van waterinlaat. De ultrafiltratiemembraantechnologie met interne druk injecteert eerst rioolwater in de holle vezel en duwt vervolgens het drukverschil op om de watermoleculen uit het membraan te laten dringen en de onzuiverheden in het holle vezelmembraan achter te laten. De ultrafiltratiemembraantechnologie met externe druk is het tegenovergestelde van de interne druk: na een drukstoot infiltreren watermoleculen in het holle vezelmembraan en worden andere onzuiverheden buiten geblokkeerd.
Ultrafiltratiemembraan speelt een belangrijke rol bij de toepassing van ultrafiltratiemembraantechnologie. Ultrafiltratiemembraan is voornamelijk gemaakt van polyacrylonitril, polyvinylideenfluoride, polyvinylchloride, polysulfon en andere materialen. De eigenschappen van deze materialen bepalen de kenmerken van het ultrafiltratiemembraan. In het daadwerkelijke toepassingsproces moeten relevante operators volledig rekening houden met de temperatuur, werkdruk, wateropbrengst, waterzuiveringseffect en andere factoren om het effect van ultrafiltratiemembraantechnologie te maximaliseren, om zo de besparing en recycling van waterbronnen te realiseren.
Momenteel zijn er gewoonlijk twee filtratiemethoden bij de toepassing van ultrafiltratiemembraantechnologie: doodlopende filtratie en kruisstroomfiltratie.
Doodlopende filtering wordt ook wel volledige filtering genoemd. Wanneer het zwevende stof-, troebelheids- en colloïdgehalte in ruw water laag is, zoals leidingwater, grondwater, oppervlaktewater, enz., of als er een strikt ontwerp van het voorbehandelingssysteem vóór ultrafiltratie is, kan ultrafiltratie de volledige filtratiemodus gebruiken operatie. Tijdens volledige filtratie stroomt al het water door het membraanoppervlak en wordt het waterproductie, en alle verontreinigende stoffen worden op het membraanoppervlak onderschept. Het moet uit de membraancomponenten worden afgevoerd door middel van regelmatig luchtwassen, terug- en voorwaarts spoelen met water en regelmatige chemische reiniging.
Naast dead-end filtratie is ook cross-flow filtratie een relatief veel voorkomende filtratiemethode. Wanneer de zwevende stof en de troebelheid in het ruwe water hoog zijn, zoals bij projecten voor hergebruik van teruggewonnen water, wordt meestal de dwarsstroomfiltratiemodus gebruikt. Tijdens kruisstroomfiltratie stroomt een deel van het inlaatwater door het membraanoppervlak om water te produceren, en het andere deel wordt afgevoerd als geconcentreerd water, of wordt opnieuw onder druk gezet en vervolgens teruggevoerd naar het membraan in de circulatiemodus. Dwarsstroomfiltratie zorgt ervoor dat het water continu over het membraanoppervlak circuleert. De hoge watersnelheid voorkomt de ophoping van deeltjes op het membraanoppervlak, vermindert de invloed van concentratiepolarisatie en verlicht de snelle vervuiling van het membraan.
Hoewel ultrafiltratiemembraantechnologie onvergelijkbare voordelen heeft tijdens het gebruiksproces, betekent dit niet dat alleen ultrafiltratiemembraantechnologie alleen kan worden gebruikt om vervuild water te zuiveren tijdens de behandeling van vervuilde waterbronnen. Wanneer zij worden geconfronteerd met het probleem van de behandeling van vervuilde waterbronnen, kan het relevante personeel proberen op flexibele wijze verschillende behandelingstechnologieën te combineren. Het effectief verbeteren van de behandelingsefficiëntie van vervuilde watervoorraden, zodat de kwaliteit van de watervoorraden na behandeling effectief kan worden gegarandeerd.
Vanwege de verschillende oorzaken van watervervuiling zijn niet alle vervuilde waterbronnen geschikt voor dezelfde vervuilingsbehandeling. Het personeel moet de rationaliteit van de combinatie van ultrafiltratiemembraantechnologie verbeteren en de meest geschikte behandelingsmethode voor waterzuivering kiezen. Alleen op deze manier, met als uitgangspunt het waarborgen van de efficiëntie van de behandeling van waterverontreiniging, kan de waterkwaliteit van het vervuilde water na zuivering verder worden verbeterd.
Posttijd: 26 november 2022